OYUNCAK

sessizce çöktü bi kenara... parmaklarına bakıp yaşını saydı... sağ elindekiler bitti... baş parmak işaret parmağı.... yedi yapıyordu... orta leyleğe az kalmıştı... ve gül ağacına geldiğinde kocaman bi çocuk olacaktı...

sessizce çöktü bi kenara... parmaklarına bakıp yaşını saydı... sağ elindekiler bitti... baş parmak işaret parmağı.... yedi yapıyordu... orta leyleğe az kalmıştı... ve gül ağacına geldiğinde kocaman bi çocuk olacaktı... kardeşini hatırladı... keşke o da şimdi burda olsaydı... neden yedi ki o dutu... oysa kendisi uyarmıştı onlar çürük diye... şimdi kimbilir kaç gün hasta yatacaktı... kafasını sesin geldiği yöne kaldırdı... kargaymış dedi yine benim ağacımda pis karga... sessizce kalktı büyükçe bir taş alıp kargaya fırlattı... ve arkasından nerelere kadar uçtuğunu seyretti... keşke benimde kanatlarım olsaydı kardeşimi de alıp İkidikme ye uçardım dedi içinden... oranın toprağı daha yumuşaktı orda daha güzel olurdu arabacılık oyunu... acaba kurudu mu diye düşündü dün çamurdan yaptığı kamyonet... onunla tüp taşıyacaktı şehirlere... kardeşi de kum taşıyacaktı traktörü ile... eve dönüp kardeşimin oyuncak traktörünü alsam izin verir mi Akif diye içinden geçirdi bir an... sonra annesine hayıflandı... `Beni hiç sevmiyor, hep kardeşime oyuncak alıyor, bi daha çerçi geldiğinde ambardan buğday çalıp o kiti alacağım, köyün en güzel arabası bende olacak, Ahmet bile peşimden koşacak biraz sürmek için, ama vermem ona` dedi elindeki ağaç kurularını yere fırlatırken...

birden yerinden kalkıp az önce saçtığı dal parçalarını yeniden topladı... mertek gibi kenara dizdi önce sonra da ayağıyla yol çizmeye başladı... ne kadar engebeli yokuşlu virajlı olursa usta şöförlüğünü o zaman daha iyi gösterirdi...lastik ayakkabısını çıkardı ayağından ve dalları ona doldurmaya başladı... Cela`nin en iyi kamyon şöförü oydu... bütün bu dalları hiç düşürmeden Kabaktepeye kadar taşıyabilirdi... tıka basa doldurdu ayakkabıyı... sonra daha uzun dallarla destek kazık çakıp kenarlara bi kat daha çıktı...